Zorgen. Twijfelen. Doorgaan. Soms recht door. Soms linksaf. Maar altijd op weg naar wat wél werkt. Eerlijke columns uit de dementiezorg — voor mantelzorgers en zorgprofessionals.
🟢 Over nabijheid, ruimte, regie en respect — zoals het in het Generiek Kompas bedoeld is. In mensentaal. Vanuit de praktijk. Voor wie er middenin staat.
Vergeetachtigheid: hoort het erbij, of is er meer aan de hand?
Sleutels in de koelkast. Je staat in de keuken en weet niet meer waarom. Je zoekt een woord, maar het blijft buiten bereik. En ineens slaat de twijfel toe:
“Is dit gewoon vergeetachtigheid, of moet ik me zorgen maken?”
Zelfs als zorgprofessional, of als mantelzorger die alles weet over dementie, kan die vraag zich stilletjes vastbijten. Want eerlijk is eerlijk: ook wij schrikken soms van onze eigen mist.
Deze column is geen checklist. Geen diagnose-instrument. Wel een uitnodiging tot mildheid — en tot het delen van je zorgen, als ze er zijn.
Vergeetachtigheid: wat is het eigenlijk?
Iedereen vergeet wel eens iets. Zeker als je hoofd vol zit. Als je moe bent. Als je al weken ‘aan’ staat. Maar als het vaker gebeurt — of als het je onzeker maakt — is het goed om even stil te staan.
Vergeetachtigheid betekent níét automatisch dementie. Er kunnen ook andere oorzaken zijn — vaak tijdelijk, soms simpel te verhelpen.
Wat kan er spelen?
🟢 Vermoeidheid – je hoofd draait overuren en slaat minder op.
🟢 Stress – spanning laat weinig ruimte voor nieuwe informatie.
🟢 Verdriet of rouw – je hoofd zit vol emoties, je aandacht raakt versnipperd.
🟢 Slaapproblemen – slechte nachten geven trage dagen.
🟢 Medicatie – sommige middelen beïnvloeden je geheugen of concentratie.
🟢 Zintuigen die minder worden – wat je niet goed hoort of ziet, sla je minder goed op.
🟢 Tekorten (zoals B12) – voeding heeft meer invloed dan je denkt.
🟢 Alcohol – ook een glas te veel kan je helderheid beïnvloeden.
🟢 Somberheid – vergeetachtigheid kan voortkomen uit depressie. Soms wordt het dan ‘pseudo-dementie’ genoemd: het lijkt dementie, maar het is stemming. En die is behandelbaar.
Wanneer is het goed om verder te kijken?
Als je twijfelt, is dat reden genoeg. Niet om te panikeren, maar om vragen te mogen stellen. Aan jezelf of aan een ander.
Denk eens aan: – Is dit iets nieuws of speelt het al langer? – Komt het af en toe of dagelijks voor? – Merken anderen het ook? – Komt het op bepaalde momenten sterker voor (stress, vermoeidheid)?
Wat kun je doen?
🟢 Praat erover – met een collega, je partner, een vriendin.
🟢 Wees mild voor jezelf – iedereen heeft haperingen.
🟢 Leg het voor aan je huisarts – niet voor een label, maar voor helderheid.
Ook zorgverleners twijfelen
Ik werk dagelijks met mensen met dementie. En ja, ik betrap mezelf ook wel eens: die sleutels in de koelkast, die naam die niet komt, dat verhaal dat ik al drie keer vertelde. Dan denk ik ook even: “Zou het…?”
Maar dat is precies waarom dit onderwerp lucht nodig heeft. We mogen dit hardop zeggen. Zonder oordeel. Zonder grapjes als "ik zal wel dement worden" — maar mét ruimte om echt te kijken: wat speelt hier?
En als je wél wilt praten?
Je hoeft het niet zeker te weten. Je mag ook gewoon willen sparren. Daar is Het Terrasgesprek voor. Een uur buiten aan tafel, zonder druk, zonder oordeel. Waar jouw verhaal centraal staat, niet de uitkomst.
📬 Wil je reageren op deze column? Deel je ervaring, je vraag of je herkenning — altijd welkom. Voel je vrij, met respect.
➡️ Meer weten of direct plannen? Kijk op www.judithbouw.nl/contact