Wat als je ouder geen hulp wíl?

Wat als je ouder geen hulp wíl?

Het gebeurt zo vaak. Een dochter belt me en zegt:
"Ik zie dat het niet goed gaat met mijn moeder. Maar ze wil geen hulp. Ze zegt: ik kan het allemaal nog prima zelf."

En ondertussen gaat het wél mis.

Trots, angst en verlies van controle

Veel ouderen zijn bang om zelfstandigheid te verliezen. Hulp accepteren voelt voor hen als toegeven dat ze het niet meer aankunnen.
Of erger nog: dat ze ‘afgeschreven’ worden.

Soms is het ook gewoon koppigheid. Maar meestal zit er angst achter.
Angst voor verandering. Angst voor het verpleeghuis. Angst dat anderen alles overnemen.

Wat kun jij doen?

Mijn ervaring: blijf rustig. En probeer niet meteen oplossingen op te leggen. Wat helpt:

• Luisteren. Vraag wat je ouder precies dwarszit.

• Kleine stapjes. Begin met iets kleins, zoals een huishoudelijke hulp of een vaste boodschappendag.

• Iemand anders laten helpen. Soms helpt het als de suggestie van een arts, buur of coach komt.

• Geef ruimte. Zeg: “Ik zie dat het lastig is, maar ik wil het graag sámen doen.”

Een veilige brug bouwen

Als seniorencoach kan ik als ‘buitenstaander’ soms dingen bespreekbaar maken die binnen families te gevoelig liggen.
Ik werk met respect voor de ouder én de mantelzorger. Zonder te forceren.
Samen kijken we hoe we de zorg draaglijk kunnen houden — zonder dat het direct voelt alsof er controle wordt afgepakt.

Je hoeft het niet alleen te doen

Er is geen stappenplan dat altijd werkt. Maar er zijn wel manieren om het lichter te maken.
Een goed gesprek met iemand die het begrijpt kan al verschil maken.

Wil je sparren over jullie situatie? Neem gerust contact op.
Via www.judithbouw.nl/contact kun je vrijblijvend een gesprek aanvragen.

Volgende week: ‘Zorgen én loslaten – hoe doe je dat?’
In mijn volgende blog ga ik dieper in op de balans tussen betrokken blijven en toch jezelf niet verliezen in de zorg voor een ouder.