De zomer is begonnen. Jij zorgt gewoon door.

Mensen maken plannen, zoeken campings, boeken vliegtickets.
En jij? Jij zorgt. Misschien zelfs méér dan anders.

Want de dagbesteding is dicht. De vaste thuiszorgmedewerker is met verlof. En de logeeropvang zat alweer vol.
De dagen worden langer, maar jouw lijstje wordt dat ook.

“Kun je het niet even loslaten?”

Je hoort het wel eens. Goed bedoeld, vast.
Maar jij weet: loslaten is geen knop. En ook geen luxe.

Je blijft draaien. Van het ene telefoontje naar de volgende boodschap. Je probeert overzicht te houden.
Of je stapt steeds opnieuw in als er weer iets misloopt.

Soms doe je het automatisch. Soms op karakter. Soms met tegenzin. En soms met tranen in je ogen.

Tijd voor jezelf dan? Wanneer? Hoe dan?

Even zitten in de tuin? Dan roept er weer iemand.
Een boek lezen? Je hoofd bonkt.
Een middagje weg? Alleen als je drie andere mensen geregeld krijgt.

Je weet dat je moet bijtanken. Maar de pomp is gesloten.
Je draait op reserve. Al weken.

Een uitnodiging. Juist nu.

Niet om alles los te laten.
Niet om het goed te praten.
Maar om even stil te staan.

Waar zit voor jou één minuut lucht?
Wat heb jij nodig om deze zomer niet te overleven, maar te doorstaan?

Misschien is het een ritje alleen in de auto.
Misschien een berichtje aan iemand die écht luistert.
Misschien een boterham op een bankje in de zon.

Niet perfect. Wel van jou.

Gun jezelf een adempauze

Wil je sparren over wat jij nodig hebt deze zomer?
Plan een gesprek wanneer het jou uitkomt – op een rustig moment dat bij je past.
Plan direct via www.judithbouw.nl/contact

Volgende week start een zomerse blogreeks:
💛 Zes weken zomer – vakantiegevoel met dementie, gewoon thuis.
Met elke week een vrolijk en praktisch idee om samen van de zomer te genieten — al is het gewoon aan je eigen keukentafel.