Iedere dag opnieuw bij dementie

Leestijd: ca. 5 minuten

Waarom het iedere dag opnieuw voelt (en dat oké is)

Wie mantelzorger is van iemand met dementie, weet dat dagen vaak niet spannend of verrassend zijn. Het voelt soms juist tergend langzaam, saai en eindeloos herhalend.

Gisteren leek er nog helderheid, vandaag is die weg. Ondertussen hoor je hetzelfde verhaal, keer op keer.

De langspeelplaat

Je naaste vertelt een verhaal dat ooit prachtig was. Maar nu is de glans eraf. Het klinkt alsof een langspeelplaat blijft hangen: het liedje was ooit mooi, maar nu grijsgedraaid en versleten. Toch blijft je naaste vertellen.

Niet zomaar, maar omdat het voor hem of haar een verhaal is dat belangrijk voelt en gedeeld wil worden. Het is een poging om contact te maken, sociaal te zijn, mee te doen. Dat zit er vanaf jongs af aan ingebakken.

Voor jou als mantelzorger kan het zwaar zijn om steeds opnieuw hetzelfde te horen. Wat kan helpen, is spelen met hoe je reageert:

• Stel eens een vraag over het verhaal, als dat kan.

• Praat mee, alsof je het voor het eerst hoort.

• Of kijk of je het verhaal voorzichtig een andere richting kunt geven.

Niet alles lukt altijd. Soms helpt een vraag, soms juist niet. Het is zoeken naar wat bij jou en je naaste past.

Blijf spelen met woorden. Blijf plezier houden in je contact, ook al is het moeilijk. Je naaste doet zijn of haar uiterste best om verbinding te houden – en dat wordt steeds lastiger. Aan het eind kan dat contact zelfs helemaal stilvallen, en rest er alleen nog een uitdrukkingsloos gezicht. En soms, als er nog iets van emotie is, een glimlach. Ook die kleine momenten zijn waardevol.

Teleurstelling en verwachting

Je hoopt soms stiekem op een ander verhaal, een nieuwe wending, een verrassend helder moment. En soms komt dat ook. Maar vaker niet. Hoe groter de verwachting, hoe groter de teleurstelling.

De kunst is om niet te vechten tegen die herhaling, maar te oefenen in meebewegen. Het verhaal opnieuw horen, doen alsof het de eerste keer is, en jezelf toestaan te zuchten als het te veel wordt. Dat is menselijk.

Voor jou als mantelzorger

Iedere dag opnieuw betekent niet dat alles steeds nieuw is. Het betekent ook: leren omgaan met herhaling, met traagheid, met eindeloos geduld.

Het vraagt flexibiliteit – en tegelijk erkenning dat het zwaar is. Juist door dat uit te spreken, ontstaat er ruimte om zelf overeind te blijven.

👉 Reflectievraag:
Wat verwacht ik stiekem toch steeds opnieuw, terwijl ik weet dat het anders loopt?

Extra verdieping

In mijn coaching zie ik vaak hoe mantelzorgers worstelen met dit stuk. Niet de zorg zelf is het moeilijkst, maar de herhaling en de traagheid. Het paard reageert altijd in het hier en nu. Het oordeelt niet of het verhaal nieuw is of al honderd keer verteld. Dat geeft ruimte om ook zelf milder te zijn.

Wil jij ontdekken hoe je beter kunt omgaan met die herhaling en traagheid?

Plan een gratis kennismakingsgesprek via mijn site en ervaar hoe coaching jou lucht kan geven in de zorg.

Judith Bouw – Paardencoach
Ruimte om adem te halen, ook als mantelzorger.